• Home
  • Random
  • Log in
  • Settings
  • Donations
  • About Wiktionary
  • Disclaimers
Wiktionary

openbreken

  • Language
  • Watch
  • Edit

Contents

  • 1 Dutch
    • 1.1 Etymology
    • 1.2 Pronunciation
    • 1.3 Verb
      • 1.3.1 Inflection

Dutch Edit

Etymology Edit

Compound of open +‎ breken.

Pronunciation Edit

  • IPA(key): /ˈoː.pə(n)ˌbreː.kə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: open‧bre‧ken

Verb Edit

openbreken

  1. (ergative) to break open
  2. (transitive) to break open

Inflection Edit

Inflection of openbreken (strong class 4, separable)
infinitive openbreken
past singular brak open
past participle opengebroken
infinitive openbreken
gerund openbreken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular breek open brak open openbreek openbrak
2nd person sing. (jij) breekt open brak open openbreekt openbrak
2nd person sing. (u) breekt open brak open openbreekt openbrak
2nd person sing. (gij) breekt open brakt open openbreekt openbrakt
3rd person singular breekt open brak open openbreekt openbrak
plural breken open braken open openbreken openbraken
subjunctive sing.1 breke open brake open openbreke openbrake
subjunctive plur.1 breken open braken open openbreken openbraken
imperative sing. breek open
imperative plur.1 breekt open
participles openbrekend opengebroken
1) Archaic.
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=openbreken&oldid=59178981"
Last edited on 19 April 2020, at 14:33

Languages

    • Français
    • Magyar
    • Nederlands
    Wiktionary
    • This page was last edited on 19 April 2020, at 14:33.
    • Definitions and other content are available under CC BY-SA 4.0 unless otherwise noted.
    • Privacy policy
    • About Wiktionary
    • Disclaimers
    • Code of Conduct
    • Terms of Use
    • Desktop
    • Developers
    • Statistics
    • Cookie statement