oplossen

Dutch

Etymology

From op +‎ lossen, probably a calque.

Compare German lösen and auflösen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌlɔ.sə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: op‧los‧sen

Verb

oplossen

1. (ergative) to dissolve
2. (transitive) to solve

Inflection

Inflection of oplossen (weak, separable)
infinitive	oplossen
past singular	loste op
past participle	opgelost
infinitive	oplossen
gerund	oplossen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	los op	loste op	oplos	oploste
2nd person sing. (jij)	lost op	loste op	oplost	oploste
2nd person sing. (u)	lost op	loste op	oplost	oploste
2nd person sing. (gij)	lost op	loste op	oplost	oploste
3rd person singular	lost op	loste op	oplost	oploste
plural	lossen op	losten op	oplossen	oplosten
subjunctive sing.1	losse op	loste op	oplosse	oploste
subjunctive plur.1	lossen op	losten op	oplossen	oplosten
imperative sing.	los op
imperative plur.1	lost op
participles	oplossend	opgelost
1) Archaic.

Derived terms

• oplosbaar
• oploskoffie
• oplossing

Descendants

• Afrikaans: oplos
• → Indonesian: oplos

Anagrams

• lossen op