praecipiendus
Latin edit
Etymology edit
Future passive participle of praecipiō.
Participle edit
praecipiendus (feminine praecipienda, neuter praecipiendum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praecipiendus | praecipienda | praecipiendum | praecipiendī | praecipiendae | praecipienda | |
Genitive | praecipiendī | praecipiendae | praecipiendī | praecipiendōrum | praecipiendārum | praecipiendōrum | |
Dative | praecipiendō | praecipiendō | praecipiendīs | ||||
Accusative | praecipiendum | praecipiendam | praecipiendum | praecipiendōs | praecipiendās | praecipienda | |
Ablative | praecipiendō | praecipiendā | praecipiendō | praecipiendīs | |||
Vocative | praecipiende | praecipienda | praecipiendum | praecipiendī | praecipiendae | praecipienda |
References edit
- praecipiendus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to adopt a didactic tone: ad praecipiendi rationem delābi (Q. Fr. 1. 1. 6. 18)
- to adopt a didactic tone: ad praecipiendi rationem delābi (Q. Fr. 1. 1. 6. 18)