praecognitus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of praecognoscō.
Participle edit
praecognitus (feminine praecognita, neuter praecognitum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | praecognitus | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita | |
Genitive | praecognitī | praecognitae | praecognitī | praecognitōrum | praecognitārum | praecognitōrum | |
Dative | praecognitō | praecognitō | praecognitīs | ||||
Accusative | praecognitum | praecognitam | praecognitum | praecognitōs | praecognitās | praecognita | |
Ablative | praecognitō | praecognitā | praecognitō | praecognitīs | |||
Vocative | praecognite | praecognita | praecognitum | praecognitī | praecognitae | praecognita |