praeficiens
Latin edit
Etymology edit
Present participle of praeficiō.
Participle edit
praeficiēns (genitive praeficientis); third-declension one-termination participle
- placing in command
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praeficiēns | praeficientēs | praeficientia | ||
Genitive | praeficientis | praeficientium | |||
Dative | praeficientī | praeficientibus | |||
Accusative | praeficientem | praeficiēns | praeficientēs praeficientīs |
praeficientia | |
Ablative | praeficiente praeficientī1 |
praeficientibus | |||
Vocative | praeficiēns | praeficientēs | praeficientia |
1When used purely as an adjective.