propugnatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of prōpugnō.
Participle edit
prōpugnātus (feminine prōpugnāta, neuter prōpugnātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prōpugnātus | prōpugnāta | prōpugnātum | prōpugnātī | prōpugnātae | prōpugnāta | |
Genitive | prōpugnātī | prōpugnātae | prōpugnātī | prōpugnātōrum | prōpugnātārum | prōpugnātōrum | |
Dative | prōpugnātō | prōpugnātō | prōpugnātīs | ||||
Accusative | prōpugnātum | prōpugnātam | prōpugnātum | prōpugnātōs | prōpugnātās | prōpugnāta | |
Ablative | prōpugnātō | prōpugnātā | prōpugnātō | prōpugnātīs | |||
Vocative | prōpugnāte | prōpugnāta | prōpugnātum | prōpugnātī | prōpugnātae | prōpugnāta |