pseudopropheta
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek ψευδοπροφήτης (pseudoprophḗtēs).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /pseu̯.do.proˈpʰeː.ta/, [ps̠ɛu̯d̪ɔprɔˈpʰeːt̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pseu̯.do.proˈfe.ta/, [pseu̯d̪oproˈfɛːt̪ä]
Noun edit
pseudoprophēta m (genitive pseudoprophētae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pseudoprophēta | pseudoprophētae |
Genitive | pseudoprophētae | pseudoprophētārum |
Dative | pseudoprophētae | pseudoprophētīs |
Accusative | pseudoprophētam | pseudoprophētās |
Ablative | pseudoprophētā | pseudoprophētīs |
Vocative | pseudoprophēta | pseudoprophētae |
Related terms edit
References edit
- “pseudopropheta”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pseudopropheta in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.