quaerens
Latin edit
Etymology edit
Present active participle of quaerō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈkʷae̯.rens/, [ˈkʷäe̯rẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈkwe.rens/, [ˈkwɛːrens]
Participle edit
quaerēns (genitive quaerentis); third-declension one-termination participle
- seeking, looking for
- asking, questioning, inquiring
- striving for; endeavoring
- missing, lacking
- desiring
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | quaerēns | quaerentēs | quaerentia | ||
Genitive | quaerentis | quaerentium | |||
Dative | quaerentī | quaerentibus | |||
Accusative | quaerentem | quaerēns | quaerentēs quaerentīs |
quaerentia | |
Ablative | quaerente quaerentī1 |
quaerentibus | |||
Vocative | quaerēns | quaerentēs | quaerentia |
1When used purely as an adjective.
Noun edit
quaerēns m (genitive quaerentis); third declension
- (law) a plaintiff or complainant
Declension edit
Third-declension noun (i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | quaerēns | quaerentēs |
Genitive | quaerentis | quaerentium |
Dative | quaerentī | quaerentibus |
Accusative | quaerentem | quaerentēs quaerentīs |
Ablative | quaerente | quaerentibus |
Vocative | quaerēns | quaerentēs |
Descendants edit
References edit
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “quaerens”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 877/1