rúd
Hungarian edit
Etymology edit
Probably borrowed from German Rute (“cane”, formerly also “pole, staff””).[1]
Pronunciation edit
Noun edit
rúd (plural rudak)
Declension edit
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | rúd | rudak |
accusative | rudat | rudakat |
dative | rúdnak | rudaknak |
instrumental | rúddal | rudakkal |
causal-final | rúdért | rudakért |
translative | rúddá | rudakká |
terminative | rúdig | rudakig |
essive-formal | rúdként | rudakként |
essive-modal | — | — |
inessive | rúdban | rudakban |
superessive | rúdon | rudakon |
adessive | rúdnál | rudaknál |
illative | rúdba | rudakba |
sublative | rúdra | rudakra |
allative | rúdhoz | rudakhoz |
elative | rúdból | rudakból |
delative | rúdról | rudakról |
ablative | rúdtól | rudaktól |
non-attributive possessive - singular |
rúdé | rudaké |
non-attributive possessive - plural |
rúdéi | rudakéi |
Possessive forms of rúd | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | rudam | rúdjaim |
2nd person sing. | rudad | rúdjaid |
3rd person sing. | rúdja | rúdjai |
1st person plural | rudunk | rúdjaink |
2nd person plural | rudatok | rúdjaitok |
3rd person plural | rúdjuk | rúdjaik |
Derived terms edit
Compound words
Expressions
References edit
- ^ rúd in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN. (See also its 2nd edition.)
Further reading edit
- rúd in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
Anagrams edit
Slovak edit
Pronunciation edit
Noun edit
rúd