Latin edit

Etymology edit

From re- +‎ promitto.

Pronunciation edit

Verb edit

reprōmittō (present infinitive reprōmittere, perfect active reprōmīsī, supine reprōmissum); third conjugation

  1. to promise in return, to guarantee
    • Dig. XVI.I.8.1 Ulpianus libro vicensimo nono ad edictum
      Si mulier intervenerit apud tutores filii sui, ne hi praedia eius distraherent, et indemnitatem eis repromiserit, Papinianus libro nono quaestionum non putat eam intercessisse: nullam enim obligationem alienam recepisse neque veterem neque novam, sed ipsam fecisse hanc obligationem.
      If a woman intervenes at the guardians of her son so they don’t disperse his goods and promises them indemnity in return, Papinian writes in the ninth book of his questions that he does not think that she interceded: for she has not received any alien obligation, neither an old nor a new one, but has made the obligation herself.

Conjugation edit

   Conjugation of reprōmittō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present reprōmittō reprōmittis reprōmittit reprōmittimus reprōmittitis reprōmittunt
imperfect reprōmittēbam reprōmittēbās reprōmittēbat reprōmittēbāmus reprōmittēbātis reprōmittēbant
future reprōmittam reprōmittēs reprōmittet reprōmittēmus reprōmittētis reprōmittent
perfect reprōmīsī reprōmīsistī reprōmīsit reprōmīsimus reprōmīsistis reprōmīsērunt,
reprōmīsēre
pluperfect reprōmīseram reprōmīserās reprōmīserat reprōmīserāmus reprōmīserātis reprōmīserant
future perfect reprōmīserō reprōmīseris reprōmīserit reprōmīserimus reprōmīseritis reprōmīserint
passive present reprōmittor reprōmitteris,
reprōmittere
reprōmittitur reprōmittimur reprōmittiminī reprōmittuntur
imperfect reprōmittēbar reprōmittēbāris,
reprōmittēbāre
reprōmittēbātur reprōmittēbāmur reprōmittēbāminī reprōmittēbantur
future reprōmittar reprōmittēris,
reprōmittēre
reprōmittētur reprōmittēmur reprōmittēminī reprōmittentur
perfect reprōmissus + present active indicative of sum
pluperfect reprōmissus + imperfect active indicative of sum
future perfect reprōmissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present reprōmittam reprōmittās reprōmittat reprōmittāmus reprōmittātis reprōmittant
imperfect reprōmitterem reprōmitterēs reprōmitteret reprōmitterēmus reprōmitterētis reprōmitterent
perfect reprōmīserim reprōmīserīs reprōmīserit reprōmīserīmus reprōmīserītis reprōmīserint
pluperfect reprōmīsissem reprōmīsissēs reprōmīsisset reprōmīsissēmus reprōmīsissētis reprōmīsissent
passive present reprōmittar reprōmittāris,
reprōmittāre
reprōmittātur reprōmittāmur reprōmittāminī reprōmittantur
imperfect reprōmitterer reprōmitterēris,
reprōmitterēre
reprōmitterētur reprōmitterēmur reprōmitterēminī reprōmitterentur
perfect reprōmissus + present active subjunctive of sum
pluperfect reprōmissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present reprōmitte reprōmittite
future reprōmittitō reprōmittitō reprōmittitōte reprōmittuntō
passive present reprōmittere reprōmittiminī
future reprōmittitor reprōmittitor reprōmittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives reprōmittere reprōmīsisse reprōmissūrum esse reprōmittī reprōmissum esse reprōmissum īrī
participles reprōmittēns reprōmissūrus reprōmissus reprōmittendus,
reprōmittundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
reprōmittendī reprōmittendō reprōmittendum reprōmittendō reprōmissum reprōmissū

References edit

  • repromitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • repromitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • repromitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.