roeren

See also: rören

Danish

Noun

roeren c

1. definite singular of roer

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrurə(n)/, [ˈruːrə(n)]

• roeren

  (file)

• Hyphenation: roe‧ren
• Rhymes: -urən

Etymology 1

From Middle Dutch roeren, from Old Dutch ruoren, from Proto-Germanic *hrōzijaną.

Verb

roeren

1. (transitive) to stir, scramble
2. (transitive) to move, budge
3. (transitive, figuratively) touch, move (to cause emotion)
4. (transitive, music) to play an instrument

   Wanneer de virtuoos de trompet roerde was iedereen tot tranen geroerd.

   When the virtuoso played the trompet, everyone was moved to tears.

Inflection

Inflection of roeren (weak)
infinitive	roeren
past singular	roerde
past participle	geroerd
infinitive	roeren
gerund	roeren n
	present tense	past tense
1st person singular	roer	roerde
2nd person sing. (jij)	roert	roerde
2nd person sing. (u)	roert	roerde
2nd person sing. (gij)	roert	roerde
3rd person singular	roert	roerde
plural	roeren	roerden
subjunctive sing.1	roere	roerde
subjunctive plur.1	roeren	roerden
imperative sing.	roer
imperative plur.1	roert
participles	roerend	geroerd
1) Archaic.

Derived terms

• aanroeren
• beroeren
• ontroeren
• verroeren
• roerbakken
• roerei
• roerende feestdag
• roerend goed, onroerend goed
• roersel
• roerstok

Descendants

• Negerhollands: roer

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

roeren

1. plural of roer

Galician

Verb

roeren

1. inflection of roer:
   1. third-person plural future subjunctive
   2. third-person plural personal infinitive

Norwegian Bokmål

Noun

roeren m

1. definite singular of roer