rozmawianie
Old Polish edit
Etymology edit
From rozmawiać + -anie. First attested in the fifteenth century.
Pronunciation edit
Noun edit
rozmawianie n
- verbal noun of rozmawiać
- 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXV, page 179:
- Quartum vicium est, quod facit virginem fatuam, ffrequencia virorum czasthe roszmavyanye s mąsczysznamy
- [Quartum vicium est, quod facit virginem fatuam, ffrequencia virorum częste rozmawianie s mężczyznami]
Related terms edit
adjective
adverb
nouns
verbs
Descendants edit
- Polish: rozmawianie
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rozmawianie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish rozmawianie. By surface analysis, rozmawiać + -anie.
Pronunciation edit
- IPA(key): /rɔz.maˈvja.ɲɛ/
- (Middle Polish) IPA(key): /rɔz.mɒˈvja.ɲe/
Audio (file) - Rhymes: -aɲɛ
- Syllabification: roz‧ma‧wia‧nie
Noun edit
rozmawianie n
Declension edit
Declension of rozmawianie
singular | |
---|---|
nominative | rozmawianie |
genitive | rozmawiania |
dative | rozmawianiu |
accusative | rozmawianie |
instrumental | rozmawianiem |
locative | rozmawianiu |
vocative | rozmawianie |
References edit
Further reading edit
- rozmawianie in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmawianie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmawanie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmawianie”, in Słownik języka polskiego[1] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 649
- rozmawianie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego