Old Polish edit

Etymology edit

From rozmawiać +‎ -anie. First attested in the fifteenth century.

Pronunciation edit

  • IPA(key): (10th–15th CE) /rɔzmaːvjaɲɛː/
  • IPA(key): (15th CE) /rɔzmɒvjaɲe/

Noun edit

rozmawianie n

  1. verbal noun of rozmawiać
    • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności, volume XXV, page 179:
      Quartum vicium est, quod facit virginem fatuam, ffrequencia virorum czasthe roszmavyanye s mąsczysznamy
      [Quartum vicium est, quod facit virginem fatuam, ffrequencia virorum częste rozmawianie s mężczyznami]

Related terms edit

adjective
adverb
nouns
verbs

Descendants edit

  • Polish: rozmawianie

References edit

Polish edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Inherited from Old Polish rozmawianie. By surface analysis, rozmawiać +‎ -anie.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /rɔz.maˈvja.ɲɛ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /rɔz.mɒˈvja.ɲe/
  • (file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: roz‧ma‧wia‧nie

Noun edit

rozmawianie n

  1. verbal noun of rozmawiać

Declension edit

References edit

Further reading edit

  • rozmawianie in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmawianie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmawanie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmawianie”, in Słownik języka polskiego[1] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 649
  • rozmawianie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego