rozpowiadać
Old Polish edit
Etymology edit
From roz- + powiadać. First attested in 1442.
Pronunciation edit
Verb edit
rozpowiadać impf
- to proclaim
Related terms edit
noun
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
- rozpowiedzieć pf
Descendants edit
- Polish: rozpowiadać
References edit
- Bańkowski, Andrzej (2000) “rozpowiadać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “rozpowiadać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish rozpowiadać By surface analysis, roz- + powiadać.
Pronunciation edit
- IPA(key): /rɔs.pɔˈvja.dat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /rɔs.pɔˈvja.dat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -adat͡ɕ
- Syllabification: roz‧po‧wia‧dać
Verb edit
rozpowiadać impf (perfective rozpowiedzieć)
- (transitive) to spread verbally, to disseminate, to propagate (e.g. lies, rumours)
- (transitive, obsolete) to describe verbally and verbosely
- (transitive, Middle Polish, religion) to proclaim, explain, and spread the Word of God
Conjugation edit
Related terms edit
verbs
- powiedzieć pf, powiadać impf
References edit
Further reading edit
- rozpowiadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozpowiadać in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozpowiedać, rozpowiadać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozpowiadać”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rozpowiadać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozpowiadać”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 676
- rozpowiadać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego