rutilatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of rutilō.
Participle edit
rutilātus (feminine rutilāta, neuter rutilātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rutilātus | rutilāta | rutilātum | rutilātī | rutilātae | rutilāta | |
Genitive | rutilātī | rutilātae | rutilātī | rutilātōrum | rutilātārum | rutilātōrum | |
Dative | rutilātō | rutilātō | rutilātīs | ||||
Accusative | rutilātum | rutilātam | rutilātum | rutilātōs | rutilātās | rutilāta | |
Ablative | rutilātō | rutilātā | rutilātō | rutilātīs | |||
Vocative | rutilāte | rutilāta | rutilātum | rutilātī | rutilātae | rutilāta |