ryć

See also: RYC, Ryć, ryč, and rýč

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ryti.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨt͡ɕ
• Syllabification: ryć

Verb

ryć impf (perfective zryć)

1. (transitive) to dig, to burrow
2. (transitive) to engrave, to etch

Conjugation

Conjugation of ryć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ryć
present tense	1st	ryję			ryjemy
	2nd	ryjesz			ryjecie
	3rd	ryje			ryją
	impersonal	ryje się
past tense	1st	ryłem, -(e)m rył	ryłam, -(e)m ryła	ryłom, -(e)m ryło	ryliśmy, -(e)śmy ryli	ryłyśmy, -(e)śmy ryły
	2nd	ryłeś, -(e)ś rył	ryłaś, -(e)ś ryła	ryłoś, -(e)ś ryło	ryliście, -(e)ście ryli	ryłyście, -(e)ście ryły
	3rd	rył	ryła	ryło	ryli	ryły
	impersonal	ryto
future tense	1st	będę rył, będę ryć	będę ryła, będę ryć	będę ryło, będę ryć	będziemy ryli, będziemy ryć	będziemy ryły, będziemy ryć
	2nd	będziesz rył, będziesz ryć	będziesz ryła, będziesz ryć	będziesz ryło, będziesz ryć	będziecie ryli, będziecie ryć	będziecie ryły, będziecie ryć
	3rd	będzie rył, będzie ryć	będzie ryła, będzie ryć	będzie ryło, będzie ryć	będą ryli, będą ryć	będą ryły, będą ryć
	impersonal	będzie ryć się
conditional	1st	ryłbym, bym rył	ryłabym, bym ryła	ryłobym, bym ryło	rylibyśmy, byśmy ryli	ryłybyśmy, byśmy ryły
	2nd	ryłbyś, byś rył	ryłabyś, byś ryła	ryłobyś, byś ryło	rylibyście, byście ryli	ryłybyście, byście ryły
	3rd	ryłby, by rył	ryłaby, by ryła	ryłoby, by ryło	ryliby, by ryli	ryłyby, by ryły
	impersonal	ryto by
imperative	1st	niech ryję			ryjmy
	2nd	ryj			ryjcie
	3rd	niech ryje			niech ryją
active adjectival participle		ryjący	ryjąca	ryjące	ryjący	ryjące
passive adjectival participle		ryty	ryta	ryte	ryci	ryte
contemporary adverbial participle		ryjąc
verbal noun		rycie

Derived terms

noun

• drzeworyt
• rycina
• ryjówka
• ryt

 

verbs

• doryć pf
• naryć pf
• poryć pf
• przeryć pf
• przyryć pf
• rozryć pf
• uryć pf
• wryć pf
• wyryć pf
• zaryć pf
• zryć pf

 

Related terms

noun

• rydel
• ryj
• rylec

 

Further reading

• ryć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ryć in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *ryti.

Verb

ryć impf

1. to dig

Conjugation

Conjugation of ryć (imperfective)

	person	singular	dual		plural
			virile	nonvirile
infinitive		ryć
transgressive		ryajo
present tense	1st	ryam	ryamoj		ryamy
	2nd	ryaš	ryataj	ryatej	ryaće
	3rd	rya	ryataj	ryatej	ryaja, ryaju
past tense	1st	ryach	ryachmoj		ryachmy
	2nd	ryaše	ryaštaj	ryaštej	ryašće
	3rd	ryaše	ryaštaj	ryaštej	ryachu
imperative	1st	—	ryajmoj		ryajmy
	2nd	ryaj	ryajtaj	ryajtej	ryajće
	3rd	ryaj	—
past active participle		ryacy
past passive participle		ryany
ł-form		ryał
verbal noun		ryanje