schoonheid

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schôonheit, from Old Dutch [Term?]. Equivalent to schoon (“beautiful”) +‎ -heid (“-ness, -hood”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxoːn.ɦɛi̯t/

• audio

  (file)

• Hyphenation: schoon‧heid

Noun

schoonheid f (plural schoonheden, diminutive schoonheidje n)

1. beauty

   Schoonheid is zo relatief; wat de een mooi vind, vindt de ander superlelijk.

2. beautiful person or object

Derived terms

• schoonheidssalon
• schoonheidsslaap

Descendants

• Afrikaans: skoonheid
• Negerhollands: skoonheit