segja
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse segja, from Proto-Germanic *sagjaną, ultimately from Proto-Indo-European *sekʷ-.
Pronunciation edit
Verb edit
segja (weak verb, third-person singular past indicative sagði, supine sagt)
- (transitive, governs the dative) to say, to tell
- Isaiah 40 (Icelandic, English)
- Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."
- A voice says, "Cry out." And I said, "What shall I cry?" "All men are like grass, and all their glory is like the flowers of the field. The grass withers and the flowers fall, because the breath of the LORD blows on them. Surely the people are grass. The grass withers and the flowers fall, but the word of our God stands forever."
- Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."
- Isaiah 40 (Icelandic, English)
Usage notes edit
This verb is cognate with English say, but is sometimes used in places where tell or speak would be used in English, such as:
- segja brandara ― to tell a joke
Conjugation edit
infinitive (nafnháttur) |
að segja | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sagt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
segjandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég segi | við segjum | present (nútíð) |
ég segi | við segjum |
þú segir | þið segið | þú segir | þið segið | ||
hann, hún, það segir | þeir, þær, þau segja | hann, hún, það segi | þeir, þær, þau segi | ||
past (þátíð) |
ég sagði | við sögðum | past (þátíð) |
ég segði | við segðum |
þú sagðir | þið sögðuð | þú segðir | þið segðuð | ||
hann, hún, það sagði | þeir, þær, þau sögðu | hann, hún, það segði | þeir, þær, þau segðu | ||
imperative (boðháttur) |
seg (þú) | segið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
segðu | segiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að segjast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
sagst | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
segjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég segist | við segjumst | present (nútíð) |
ég segist | við segjumst |
þú segist | þið segist | þú segist | þið segist | ||
hann, hún, það segist | þeir, þær, þau segjast | hann, hún, það segist | þeir, þær, þau segist | ||
past (þátíð) |
ég sagðist | við sögðumst | past (þátíð) |
ég segðist | við segðumst |
þú sagðist | þið sögðust | þú segðist | þið segðust | ||
hann, hún, það sagðist | þeir, þær, þau sögðust | hann, hún, það segðist | þeir, þær, þau segðust | ||
imperative (boðháttur) |
{{{56}}} (þú) | {{{57}}} (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
{{{56}}}u | {{{57}}}i * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sagður | sögð | sagt | sagðir | sagðar | sögð | |
accusative (þolfall) |
sagður | sagða | sagt | sagða | sagðar | sögð | |
dative (þágufall) |
sögðum | sagðri | sögðu | sögðum | sögðum | sögðum | |
genitive (eignarfall) |
sagðs | sagðrar | sagðs | sagðra | sagðra | sagðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
sagði | sagða | sagða | sögðu | sögðu | sögðu | |
accusative (þolfall) |
sagða | sögðu | sagða | sögðu | sögðu | sögðu | |
dative (þágufall) |
sagða | sögðu | sagða | sögðu | sögðu | sögðu | |
genitive (eignarfall) |
sagða | sögðu | sagða | sögðu | sögðu | sögðu |
Derived terms edit
Norwegian Nynorsk edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Old Norse segja, from Proto-Germanic *sagjaną, ultimately from Proto-Indo-European *sekʷ-. Akin to English say.
Pronunciation edit
Verb edit
segja (present tense segjer, past tense sa or sagde, supine sagt, past participle sagd, present participle segjande, imperative sèg)
- (pre-1938) to say, tell; alternative form of seia
- Kva skal du segja deim?
- What are you going to tell them?
Derived terms edit
References edit
- “segja” in Ivar Aasen (1873) Norsk Ordbog med dansk Forklaring
Old Norse edit
Etymology edit
From Proto-Germanic *sagjaną (“to say”), ultimately from Proto-Indo-European *sekʷ- (“to say”). Cognate with Old English secġan, Old Frisian sedza, sidza, sega, Old Saxon seggian, Old High German sagēn.
Verb edit
segja (singular past indicative sagði, plural past indicative sǫgðu, past participle sagðr)
Conjugation edit
infinitive | segja | |
---|---|---|
present participle | segjandi | |
past participle | sagr | |
indicative | present | past |
1st-person singular | segi | sagða |
2nd-person singular | segir | sagðir |
3rd-person singular | segir | sagði |
1st-person plural | segjum | sǫgðum |
2nd-person plural | segið | sǫgðuð |
3rd-person plural | segja | sǫgðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | segja | segða |
2nd-person singular | segir | segðir |
3rd-person singular | segi | segði |
1st-person plural | segim | segðim |
2nd-person plural | segið | segðið |
3rd-person plural | segi | segði |
imperative | present | |
2nd-person singular | seg | |
1st-person plural | segjum | |
2nd-person plural | segið |
infinitive | segjask | |
---|---|---|
present participle | segjandisk | |
past participle | sagzk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | segjumk | sǫgðumk |
2nd-person singular | segisk | sagðisk |
3rd-person singular | segisk | sagðisk |
1st-person plural | segjumsk | sǫgðumsk |
2nd-person plural | segizk | sǫgðuzk |
3rd-person plural | segjask | sǫgðusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | segjumk | segðumk |
2nd-person singular | segisk | segðisk |
3rd-person singular | segisk | segðisk |
1st-person plural | segimsk | segðimsk |
2nd-person plural | segizk | segðizk |
3rd-person plural | segisk | segðisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | segsk | |
1st-person plural | segjumsk | |
2nd-person plural | segizk |
Descendants edit
- Icelandic: segja
- Faroese: siga
- Norwegian Nynorsk: seia, segja
- Jamtish: segi
- Elfdalian: saja
- Old Swedish: sæghia, sighia
- Swedish: säga
- Old Danish: sæghiæ, sighæ
- Old Gutnish: segia
- Gutnish: säge
References edit
- “segja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press