stöðva

See also: stǫðva

Icelandic edit

stöðva (weak verb, third-person singular past indicative stöðvaði, supine stöðvað)

(transitive, governs the accusative) to stop someone or something, (to cause to come to a stop)
Lögregluþjónninn bað ökumann bifreiðarinnar að stöðva bílinn.
The police constable asked the motorist to stop the car.

stöðva — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að stöðva
supine (sagnbót)		stöðvað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stöðvandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stöðva	við stöðvum	present (nútíð)	ég stöðvi	við stöðvum
	þú stöðvar	þið stöðvið		þú stöðvir	þið stöðvið
	hann, hún, það stöðvar	þeir, þær, þau stöðva		hann, hún, það stöðvi	þeir, þær, þau stöðvi

past (þátíð)	ég stöðvaði	við stöðvuðum	past (þátíð)	ég stöðvaði	við stöðvuðum
	þú stöðvaðir	þið stöðvuðuð		þú stöðvaðir	þið stöðvuðuð
	hann, hún, það stöðvaði	þeir, þær, þau stöðvuðu		hann, hún, það stöðvaði	þeir, þær, þau stöðvuðu

imperative (boðháttur)	stöðva (þú)	stöðvið (þið)
	stöðvaðu	stöðviði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stöðvast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að stöðvast
supine (sagnbót)		stöðvast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		stöðvandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stöðvast	við stöðvumst	present (nútíð)	ég stöðvist	við stöðvumst
	þú stöðvast	þið stöðvist		þú stöðvist	þið stöðvist
	hann, hún, það stöðvast	þeir, þær, þau stöðvast		hann, hún, það stöðvist	þeir, þær, þau stöðvist

past (þátíð)	ég stöðvaðist	við stöðvuðumst	past (þátíð)	ég stöðvaðist	við stöðvuðumst
	þú stöðvaðist	þið stöðvuðust		þú stöðvaðist	þið stöðvuðust
	hann, hún, það stöðvaðist	þeir, þær, þau stöðvuðust		hann, hún, það stöðvaðist	þeir, þær, þau stöðvuðust

imperative (boðháttur)	stöðvast (þú)	stöðvist (þið)
	stöðvastu	stöðvisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

stöðvaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stöðvaður	stöðvuð	stöðvað	stöðvaðir	stöðvaðar	stöðvuð
accusative (þolfall)	stöðvaðan	stöðvaða	stöðvað	stöðvaða	stöðvaðar	stöðvuð
dative (þágufall)	stöðvuðum	stöðvaðri	stöðvuðu	stöðvuðum	stöðvuðum	stöðvuðum
genitive (eignarfall)	stöðvaðs	stöðvaðrar	stöðvaðs	stöðvaðra	stöðvaðra	stöðvaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stöðvaði	stöðvaða	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu
accusative (þolfall)	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu
dative (þágufall)	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu
genitive (eignarfall)	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvaða	stöðvuðu	stöðvuðu	stöðvuðu