stipulaturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of stipulor.
Participle edit
stipulātūrus (feminine stipulātūra, neuter stipulātūrum); first/second-declension participle
- about to stipulate
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | stipulātūrus | stipulātūra | stipulātūrum | stipulātūrī | stipulātūrae | stipulātūra | |
Genitive | stipulātūrī | stipulātūrae | stipulātūrī | stipulātūrōrum | stipulātūrārum | stipulātūrōrum | |
Dative | stipulātūrō | stipulātūrō | stipulātūrīs | ||||
Accusative | stipulātūrum | stipulātūram | stipulātūrum | stipulātūrōs | stipulātūrās | stipulātūra | |
Ablative | stipulātūrō | stipulātūrā | stipulātūrō | stipulātūrīs | |||
Vocative | stipulātūre | stipulātūra | stipulātūrum | stipulātūrī | stipulātūrae | stipulātūra |