telephonium
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /teː.leˈpʰoː.ni.um/, [t̪eːɫ̪ɛˈpʰoːniʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /te.leˈfo.ni.um/, [t̪eleˈfɔːnium]
Noun edit
tēlephōnium n (genitive tēlephōniī or tēlephōnī); second declension
- Alternative form of tēlephōnum
- 1906, Acta Sanctae Sedis, Vol. XXXIX[1], Vatican, page 379:
- De matrimonio per procuratorem, nuncium, interpretem, litteras, telegraphum et telephonium.
- On marriage via agent, messenger, interpreter, letters, telegraph and telephone.
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | tēlephōnium | tēlephōnia |
Genitive | tēlephōniī tēlephōnī1 |
tēlephōniōrum |
Dative | tēlephōniō | tēlephōniīs |
Accusative | tēlephōnium | tēlephōnia |
Ablative | tēlephōniō | tēlephōniīs |
Vocative | tēlephōnium | tēlephōnia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).