titular
English edit
Etymology edit
Borrowed from Middle French titulaire, from Latin titulāris, from titulus (“title”).
Pronunciation edit
Adjective edit
titular (not comparable)
- Of, relating to, being, derived from, or having a title.
- Existing in name only; nominal.
- 1667, John Milton, “Book V”, in Paradise Lost. […], London: […] [Samuel Simmons], […], →OCLC; republished as Paradise Lost in Ten Books: […], London: Basil Montagu Pickering […], 1873, →OCLC:
- If these magnific titles yet remain / Not merely titular.
- Named or referred to in the title.
- Macbeth is a titular character.
Derived terms edit
Translations edit
- The translations below need to be checked and inserted above into the appropriate translation tables. See instructions at Wiktionary:Entry layout § Translations.
Noun edit
titular (plural titulars)
- One who holds a title.
- The person from whom a church takes its special name; distinguished from a patron, who must be canonized or an angel.
Derived terms edit
Translations edit
See also edit
Catalan edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Borrowed from Late Latin titulāris.
Adjective edit
titular m or f (masculine and feminine plural titulars)
Noun edit
titular m or f by sense (plural titulars)
- titular (one who holds a title)
Noun edit
titular m (plural titulars)
Etymology 2 edit
Borrowed from Late Latin titulāre.
Verb edit
titular (first-person singular present titulo, past participle titulat)
- (transitive) to title, entitle
Conjugation edit
infinitive | titular | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
present participle | titulant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | titulat | titulada | |||||
plural | titulats | titulades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | titulo | titules | titula | titulem | tituleu | titulen | |
imperfect | titulava | titulaves | titulava | titulàvem | titulàveu | titulaven | |
future | titularé | titularàs | titularà | titularem | titulareu | titularan | |
preterite | titulí | titulares | titulà | titulàrem | titulàreu | titularen | |
conditional | titularia | titularies | titularia | titularíem | titularíeu | titularien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | tituli | titulis | tituli | titulem | tituleu | titulin | |
imperfect | titulés | titulessis | titulés | tituléssim | tituléssiu | titulessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
— | titula | tituli | titulem | tituleu | titulin |
Further reading edit
- “titular” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “titular”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “titular” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Portuguese edit
Etymology 1 edit
From título + -ar, or borrowed from Late Latin titulāris.
Pronunciation edit
Adjective edit
titular m or f (plural titulares)
Noun edit
titular m or f by sense (plural titulares)
Etymology 2 edit
Borrowed from Late Latin titulāre.
Pronunciation edit
Verb edit
titular (first-person singular present titulo, first-person singular preterite titulei, past participle titulado)
Conjugation edit
1Brazil.
2Portugal.
Derived terms edit
Further reading edit
- “titular” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
- “titular” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2023.
- “titular” in Dicionário inFormal.
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from French titulaire.
Noun edit
titular m (plural titulari)
Declension edit
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) titular | titularul | (niște) titulari | titularii |
genitive/dative | (unui) titular | titularului | (unor) titulari | titularilor |
vocative | titularule | titularilor |
Spanish edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From título + -ar, or borrowed from Late Latin titulāris.
Adjective edit
titular m or f (masculine and feminine plural titulares)
Noun edit
titular m (plural titulares)
- headline
- Synonym: encabezado
Noun edit
titular m or f by sense (plural titulares)
- holder (of a position)
- owner (of a position)
- (sports) starter (a player who plays from the start a game)
- Synonym: inicial
- 2016 March, “Dio palo a los Mets - El Siglo”, in El Siglo[1]:
- Tejada se lució ante su exequipo, al pegar de 3-2, mientras salía de titular en el campo corto y alineaba octavo en el orden ofensivo.
- (please add an English translation of this quotation)
Etymology 2 edit
Borrowed from Late Latin titulāre. Doublet of tildar.
Verb edit
titular (first-person singular present titulo, first-person singular preterite titulé, past participle titulado)
- (transitive) to entitle
- (transitive) to title
- (intransitive, chemistry) to value a solution
Conjugation edit
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
Derived terms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “titular”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014