tribulatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of tribulō.
Participle edit
tribulātus (feminine tribulāta, neuter tribulātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | tribulātus | tribulāta | tribulātum | tribulātī | tribulātae | tribulāta | |
Genitive | tribulātī | tribulātae | tribulātī | tribulātōrum | tribulātārum | tribulātōrum | |
Dative | tribulātō | tribulātō | tribulātīs | ||||
Accusative | tribulātum | tribulātam | tribulātum | tribulātōs | tribulātās | tribulāta | |
Ablative | tribulātō | tribulātā | tribulātō | tribulātīs | |||
Vocative | tribulāte | tribulāta | tribulātum | tribulātī | tribulātae | tribulāta |
References edit
- “tribulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tribulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.