Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of turbō.

Participle edit

turbātus (feminine turbāta, neuter turbātum); first/second-declension participle

  1. disturbed, unsettled
  2. upset

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative turbātus turbāta turbātum turbātī turbātae turbāta
Genitive turbātī turbātae turbātī turbātōrum turbātārum turbātōrum
Dative turbātō turbātō turbātīs
Accusative turbātum turbātam turbātum turbātōs turbātās turbāta
Ablative turbātō turbātā turbātō turbātīs
Vocative turbāte turbāta turbātum turbātī turbātae turbāta

References edit

  • turbatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • turbatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • turbatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette