uciec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish uciec, from Proto-Slavic *uteťi. By surface analysis, u- +‎ ciec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.t͡ɕɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕɛt͡s
• Syllabification: u‧ciec

Verb

uciec pf (imperfective uciekać)

1. (intransitive) to run away, to flee, to escape

   Synonyms: see Thesaurus:uciekać

2. (intransitive, of fluids) to escape, to flow out from (e.g. a container)
3. (reflexive with się) to resort (to have recourse out of necessity or frustration)

Conjugation

Conjugation of uciec pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uciec
future tense	1st	ucieknę			uciekniemy
	2nd	uciekniesz			uciekniecie
	3rd	ucieknie			uciekną
	impersonal	ucieknie się
past tense	1st	uciekłem, -(e)m uciekł	uciekłam, -(e)m uciekła	uciekłom, -(e)m uciekło	uciekliśmy, -(e)śmy uciekli	uciekłyśmy, -(e)śmy uciekły
	2nd	uciekłeś, -(e)ś uciekł	uciekłaś, -(e)ś uciekła	uciekłoś, -(e)ś uciekło	uciekliście, -(e)ście uciekli	uciekłyście, -(e)ście uciekły
	3rd	uciekł	uciekła	uciekło	uciekli	uciekły
	impersonal	ucieknięto
conditional	1st	uciekłbym, bym uciekł	uciekłabym, bym uciekła	uciekłobym, bym uciekło	ucieklibyśmy, byśmy uciekli	uciekłybyśmy, byśmy uciekły
	2nd	uciekłbyś, byś uciekł	uciekłabyś, byś uciekła	uciekłobyś, byś uciekło	ucieklibyście, byście uciekli	uciekłybyście, byście uciekły
	3rd	uciekłby, by uciekł	uciekłaby, by uciekła	uciekłoby, by uciekło	uciekliby, by uciekli	uciekłyby, by uciekły
	impersonal	ucieknięto by
imperative	1st	niech ucieknę			ucieknijmy
	2nd	ucieknij			ucieknijcie
	3rd	niech ucieknie			niech uciekną
anterior adverbial participle		uciekłszy
verbal noun		ucieknięcie

Further reading

• uciec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uciec in Polish dictionaries at PWN