vaani
Finnish edit
Etymology 1 edit
Learned borrowing from Old Norse Vanir
Pronunciation edit
Noun edit
vaani
Declension edit
Inflection of vaani (Kotus type 5/risti, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | vaani | vaanit | ||
genitive | vaanin | vaanien | ||
partitive | vaania | vaaneja | ||
illative | vaaniin | vaaneihin | ||
singular | plural | |||
nominative | vaani | vaanit | ||
accusative | nom. | vaani | vaanit | |
gen. | vaanin | |||
genitive | vaanin | vaanien | ||
partitive | vaania | vaaneja | ||
inessive | vaanissa | vaaneissa | ||
elative | vaanista | vaaneista | ||
illative | vaaniin | vaaneihin | ||
adessive | vaanilla | vaaneilla | ||
ablative | vaanilta | vaaneilta | ||
allative | vaanille | vaaneille | ||
essive | vaanina | vaaneina | ||
translative | vaaniksi | vaaneiksi | ||
abessive | vaanitta | vaaneitta | ||
instructive | — | vaanein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Etymology 2 edit
Pronunciation edit
Verb edit
vaani
- inflection of vaania: