Dutch

edit

Etymology

edit

From ver- +‎ troetelen.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /vərˈtru.tə.lə(n)/, /vɛrˈtru.tə.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧troe‧te‧len
  • Rhymes: -utələn

Verb

edit

vertroetelen

  1. (transitive) to pamper, to coddle, to nurture

Conjugation

edit
Conjugation of vertroetelen (weak, prefixed)
infinitive vertroetelen
past singular vertroetelde
past participle vertroeteld
infinitive vertroetelen
gerund vertroetelen n
present tense past tense
1st person singular vertroetel vertroetelde
2nd person sing. (jij) vertroetelt, vertroetel2 vertroetelde
2nd person sing. (u) vertroetelt vertroetelde
2nd person sing. (gij) vertroetelt vertroetelde
3rd person singular vertroetelt vertroetelde
plural vertroetelen vertroetelden
subjunctive sing.1 vertroetele vertroetelde
subjunctive plur.1 vertroetelen vertroetelden
imperative sing. vertroetel
imperative plur.1 vertroetelt
participles vertroetelend vertroeteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit