vinibua
Latin edit
Etymology edit
Compound of vīnum (“wine”) + Proto-Indo-European *peh₃- (“to drink”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /u̯iːˈni.bu.a/, [u̯iːˈnɪbuä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /viˈni.bu.a/, [viˈniːbuä]
Noun edit
vīnibua f (genitive vīnibuae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | vīnibua | vīnibuae |
Genitive | vīnibuae | vīnibuārum |
Dative | vīnibuae | vīnibuīs |
Accusative | vīnibuam | vīnibuās |
Ablative | vīnibuā | vīnibuīs |
Vocative | vīnibua | vīnibuae |
References edit
- “vinibua”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vinibua in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.