wędrowiec

Polish

Etymology

From wędrować +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛnˈdrɔ.vjɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvjɛt͡s
• Syllabification: wę‧dro‧wiec

Noun

wędrowiec m pers

1. (literary) wanderer, wayfarer, traveller on foot; person on a journey with no definite end

Declension

Declension of wędrowiec

	singular	plural
nominative	wędrowiec	wędrowcy/wędrowce (deprecative)
genitive	wędrowca	wędrowców
dative	wędrowcowi	wędrowcom
accusative	wędrowca	wędrowców
instrumental	wędrowcem	wędrowcami
locative	wędrowcu	wędrowcach
vocative	wędrowcze	wędrowcy

Related terms

• wędrować
• wędrowanie
• wędrownik
• wędrowny
• wędrówka

 

Further reading

• wędrowiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wędrowiec in Polish dictionaries at PWN