wisperen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch wisperen, from Old Dutch *wisperon, from Proto-West Germanic *hwisprōn, from Proto-Germanic *hwisprōną.
Verb edit
wisperen
- (dated) to whisper
- Synonyms: wispelen, fluisteren
Inflection edit
Inflection of wisperen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | wisperen | |||
past singular | wisperde | |||
past participle | gewisperd | |||
infinitive | wisperen | |||
gerund | wisperen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | wisper | wisperde | ||
2nd person sing. (jij) | wispert | wisperde | ||
2nd person sing. (u) | wispert | wisperde | ||
2nd person sing. (gij) | wispert | wisperde | ||
3rd person singular | wispert | wisperde | ||
plural | wisperen | wisperden | ||
subjunctive sing.1 | wispere | wisperde | ||
subjunctive plur.1 | wisperen | wisperden | ||
imperative sing. | wisper | |||
imperative plur.1 | wispert | |||
participles | wisperend | gewisperd | ||
1) Archaic. |