ἀνδρόμεος

Ancient Greek

Etymology

From ἀνήρ (anḗr, “man”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.dró.me.os/ → /anˈdro.me.os/ → /anˈdro.me.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.dró.me.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /anˈdro.me.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /anˈdro.me.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /anˈdro.me.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /anˈdro.me.os/

Adjective

ἀνδρόμεος • (andrómeos) m (feminine ἀνδρομέη, neuter ἀνδρόμεον); first/second declension

1. (Epic) human

Declension

First and second declension of ἀ̆νδρόμεος; ἀ̆νδρομέη; ἀ̆νδρόμεον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀ̆νδρόμεος andrómeos	ἀ̆νδρομέη androméē	ἀ̆νδρόμεον andrómeon		ἀ̆νδρομέω androméō	ἀ̆νδρομέᾱ androméā	ἀ̆νδρομέω androméō		ἀ̆νδρόμεοι andrómeoi	ἀ̆νδρόμεαι andrómeai	ἀ̆νδρόμεᾰ andrómea
Genitive		ἀ̆νδρομέου / ἀ̆νδρομεοῖο / ἀ̆νδρομέοιο / ἀ̆νδρομεόο / ἀ̆νδρομέοο androméou / andromeoîo / androméoio / andromeóo / androméoo	ἀ̆νδρομέης androméēs	ἀ̆νδρομέου / ἀ̆νδρομεοῖο / ἀ̆νδρομέοιο / ἀ̆νδρομεόο / ἀ̆νδρομέοο androméou / andromeoîo / androméoio / andromeóo / androméoo		ἀ̆νδρομέοιῐν androméoiin	ἀ̆νδρομέαιν / ἀ̆νδρομέαιῐν / ἀ̆νδρομέῃῐν androméai(i)n / androméēiin	ἀ̆νδρομέοιῐν androméoiin		ἀ̆νδρομέων androméōn	ἀ̆νδρομεᾱ́ων / ἀ̆νδρομεέ͜ων / ἀ̆νδρομεῶν andromeā́ōn / andromeé͜ōn / andromeôn	ἀ̆νδρομέων androméōn
Dative		ἀ̆νδρομέῳ androméōi	ἀ̆νδρομέῃ androméēi	ἀ̆νδρομέῳ androméōi		ἀ̆νδρομέοιῐν androméoiin	ἀ̆νδρομέαιν / ἀ̆νδρομέαιῐν / ἀ̆νδρομέῃῐν androméai(i)n / androméēiin	ἀ̆νδρομέοιῐν androméoiin		ἀ̆νδρομέοισῐ / ἀ̆νδρομέοισῐν / ἀ̆νδρομέοις androméoisi(n) / androméois	ἀ̆νδρομέῃσῐ / ἀ̆νδρομέῃσῐν / ἀ̆νδρομέῃς / ἀ̆νδρομέαις androméēisi(n) / androméēis / androméais	ἀ̆νδρομέοισῐ / ἀ̆νδρομέοισῐν / ἀ̆νδρομέοις androméoisi(n) / androméois
Accusative		ἀ̆νδρόμεον andrómeon	ἀ̆νδρομέην androméēn	ἀ̆νδρόμεον andrómeon		ἀ̆νδρομέω androméō	ἀ̆νδρομέᾱ androméā	ἀ̆νδρομέω androméō		ἀ̆νδρομέους androméous	ἀ̆νδρομέᾱς androméās	ἀ̆νδρόμεᾰ andrómea
Vocative		ἀ̆νδρόμεε andrómee	ἀ̆νδρομέη androméē	ἀ̆νδρόμεον andrómeon		ἀ̆νδρομέω androméō	ἀ̆νδρομέᾱ androméā	ἀ̆νδρομέω androméō		ἀ̆νδρόμεοι andrómeoi	ἀ̆νδρόμεαι andrómeai	ἀ̆νδρόμεᾰ andrómea
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “ἀνδρόμεος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀνδρόμεος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνδρόμεος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀνδρόμεος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀνδρόμεος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ἀνδρόμεος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press