concentio
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /konˈken.ti.oː/, [kɔŋˈkɛn̪t̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈt͡ʃen.t͡si.o/, [kon̠ʲˈt͡ʃɛnt̪͡s̪io]
Noun edit
concentiō f (genitive concentiōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | concentiō | concentiōnēs |
Genitive | concentiōnis | concentiōnum |
Dative | concentiōnī | concentiōnibus |
Accusative | concentiōnem | concentiōnēs |
Ablative | concentiōne | concentiōnibus |
Vocative | concentiō | concentiōnēs |
References edit
- “concentio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concentio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- concentio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.