dimidium
Latin edit
Etymology edit
From dīmidius (“half, halved”).
Noun edit
dīmidium n (genitive dīmidiī or dīmidī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dīmidium | dīmidia |
Genitive | dīmidiī dīmidī1 |
dīmidiōrum |
Dative | dīmidiō | dīmidiīs |
Accusative | dīmidium | dīmidia |
Ablative | dīmidiō | dīmidiīs |
Vocative | dīmidium | dīmidia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).