Middle English edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From frend +‎ -en (infinitival suffix).

Pronunciation edit

Verb edit

frenden

  1. To have a friendship (with).

Conjugation edit

Descendants edit

  • English: friend

References edit

Turkish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): [fɾenˈden]
  • Hyphenation: fren‧den

Noun edit

frenden

  1. ablative singular of fren