konsonantti
Finnish edit
Etymology edit
Derived from Latin consonans, from consonantem (present participle of consonare), probably via Swedish konsonant.
Pronunciation edit
Noun edit
konsonantti
Declension edit
Inflection of konsonantti (Kotus type 5*C/risti, tt-t gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | konsonantti | konsonantit | ||
genitive | konsonantin | konsonanttien | ||
partitive | konsonanttia | konsonantteja | ||
illative | konsonanttiin | konsonantteihin | ||
singular | plural | |||
nominative | konsonantti | konsonantit | ||
accusative | nom. | konsonantti | konsonantit | |
gen. | konsonantin | |||
genitive | konsonantin | konsonanttien | ||
partitive | konsonanttia | konsonantteja | ||
inessive | konsonantissa | konsonanteissa | ||
elative | konsonantista | konsonanteista | ||
illative | konsonanttiin | konsonantteihin | ||
adessive | konsonantilla | konsonanteilla | ||
ablative | konsonantilta | konsonanteilta | ||
allative | konsonantille | konsonanteille | ||
essive | konsonanttina | konsonantteina | ||
translative | konsonantiksi | konsonanteiksi | ||
abessive | konsonantitta | konsonanteitta | ||
instructive | — | konsonantein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Synonyms edit
Derived terms edit
compounds
See also edit
Further reading edit
- “konsonantti”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02