maritimus
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Derived from mare (“sea”). Compare fīnitimus, lēgitimus.
This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /maˈri.ti.mus/, [mäˈrɪt̪ɪmʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /maˈri.ti.mus/, [mäˈriːt̪imus]
Adjective edit
maritimus (feminine maritima, neuter maritimum); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to the sea; marine, maritime.
- (figuratively) changeable, inconstant
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | maritimus | maritima | maritimum | maritimī | maritimae | maritima | |
Genitive | maritimī | maritimae | maritimī | maritimōrum | maritimārum | maritimōrum | |
Dative | maritimō | maritimō | maritimīs | ||||
Accusative | maritimum | maritimam | maritimum | maritimōs | maritimās | maritima | |
Ablative | maritimō | maritimā | maritimō | maritimīs | |||
Vocative | maritime | maritima | maritimum | maritimī | maritimae | maritima |
Synonyms edit
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “maritimus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “maritimus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- maritimus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the alternation of tides: aestus maritimi mutuo accedentes et recedentes (N. D. 2. 53. 132)
- geographical knowledge: regionum terrestrium aut maritimarum scientia
- a seaport town: oppidum maritimum
- to have a powerful navy: rebus maritimis multum valere
- the alternation of tides: aestus maritimi mutuo accedentes et recedentes (N. D. 2. 53. 132)