rækja

Faroese

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɹɛaːʰtʃa]

Noun

rækja f (genitive singular rækju, plural rækjur)

1. shrimp
2. prawn

Declension

Declension of rækja
f1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rækja	rækjan	rækjur	rækjurnar
accusative	rækju	rækjuna	rækjur	rækjurnar
dative	rækju	rækjuni	rækjum	rækjunum
genitive	rækju	rækjunnar	rækja	rækjanna

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraiːca/

  Rhymes: -aiːca

Etymology 1

From Old Norse rœkja, from Proto-Germanic *rōkijaną.

Verb

rækja (weak verb, third-person singular past indicative rækti, supine rækt)

1. (transitive, governs the accusative) to attend to, to pursue, to perform

Conjugation

rækja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að rækja
supine (sagnbót)		rækt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rækjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ræki	við rækjum	present (nútíð)	ég ræki	við rækjum
	þú rækir	þið rækið		þú rækir	þið rækið
	hann, hún, það rækir	þeir, þær, þau rækja		hann, hún, það ræki	þeir, þær, þau ræki
past (þátíð)	ég rækti	við ræktum	past (þátíð)	ég rækti	við ræktum
	þú ræktir	þið ræktuð		þú ræktir	þið ræktuð
	hann, hún, það rækti	þeir, þær, þau ræktu		hann, hún, það rækti	þeir, þær, þau ræktu
imperative (boðháttur)	ræk (þú)	rækið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ræktu	rækiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rækjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rækjast
supine (sagnbót)		rækst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rækjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rækist	við rækjumst	present (nútíð)	ég rækist	við rækjumst
	þú rækist	þið rækist		þú rækist	þið rækist
	hann, hún, það rækist	þeir, þær, þau rækjast		hann, hún, það rækist	þeir, þær, þau rækist
past (þátíð)	ég ræktist	við ræktumst	past (þátíð)	ég ræktist	við ræktumst
	þú ræktist	þið ræktust		þú ræktist	þið ræktust
	hann, hún, það ræktist	þeir, þær, þau ræktust		hann, hún, það ræktist	þeir, þær, þau ræktust
imperative (boðháttur)	rækst (þú)	rækist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rækstu	rækisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ræktur	rækt	rækt		ræktir	ræktar	rækt
accusative (þolfall)	ræktan	rækta	rækt		rækta	ræktar	rækt
dative (þágufall)	ræktum	ræktri	ræktu		ræktum	ræktum	ræktum
genitive (eignarfall)	rækts	ræktrar	rækts		ræktra	ræktra	ræktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rækti	rækta	rækta		ræktu	ræktu	ræktu
accusative (þolfall)	rækta	ræktu	rækta		ræktu	ræktu	ræktu
dative (þágufall)	rækta	ræktu	rækta		ræktu	ræktu	ræktu
genitive (eignarfall)	rækta	ræktu	rækta		ræktu	ræktu	ræktu

Related terms

• rækt

Etymology 2

20th century Norwegian borrowing, (two Norwegians in Ísafjörthur began shrimp-fishing in Iceland), the danish form lacking the consonant in the middle

Noun

rækja f (genitive singular rækju, nominative plural rækjur)

1. shrimp

Declension

declension of rækja

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rækja	rækjan	rækjur	rækjurnar
accusative	rækju	rækjuna	rækjur	rækjurnar
dative	rækju	rækjunni	rækjum	rækjunum
genitive	rækju	rækjunnar	rækja	rækjanna

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• rækje (e-infinitive)

Etymology 1

From Old Norse hrækja.

Verb

rækja (present tense rækjer, past tense rækte, past participle rækt, passive infinitive rækjast, present participle rækjande, imperative ræk)

1. (intransitive) to hawk, to expectorate

Etymology 2

Presumably borrowing from a West Slavic language, ultimately from Proto-Slavic *rakъ (“crayfish”).

Noun

rækja f (definite singular rækja, indefinite plural rækjer or rækjor, definite plural rækjene or rækjone)

1. shrimp; alternative form of reke
   • 1912, Charles Dickens, translated by Ola Raknes, David Copperfield. 1 – fyrste parten, page 125:

     tvo store humrar, eit havtroll av ein krabbe, og ein stor lerefts-pose med rækjor

     two prodigious lobsters, and an enormous crab, and a large canvas bag of shrimps