slást

See also: slast, slåst, and slasť

Icelandic

Etymology

From the verb slá (“to fight”) + -st (“a suffix which turns verbs into middle voice verbs”). See also the appendix about the Icelandic middle voice verbs.

Pronunciation

• IPA^(key): /slau̯st/

Verb

slást

1. (intransitive) to brawl, to fight

   Synonym: berjast

Conjugation

slást — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að slást
supine (sagnbót)		slegist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slándist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slæst	við sláumst	present (nútíð)	ég sláist	við sláumst
	þú slæst	þið sláist		þú sláist	þið sláist
	hann, hún, það slæst	þeir, þær, þau slást		hann, hún, það sláist	þeir, þær, þau sláist
past (þátíð)	ég slóst	við slógumst	past (þátíð)	ég slægist	við slægjumst
	þú slóst	þið slógust		þú slægist	þið slægjust
	hann, hún, það slóst	þeir, þær, þau slógust		hann, hún, það slægist	þeir, þær, þau slægjust
imperative (boðháttur)	slást (þú)	sláist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	slástu	sláisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.