spowiedź

See also: spowiedz

Old Polish

Etymology

Deverbal from spowiedzieć. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /spɔvjɛt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /spɔvjɛt͡ɕ/

Noun

spowiedź f

1. (attested in Lesser Poland) praise; spreading good word about someone; making famous

   Synonym: wspowiedź

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 99, 4:

     Wnidzicze we wrota iego we spowedzi (in confessione)

     [Wnidzicie we wrota jego we spowiedzi (in confessione)]

2. (Roman Catholicism, attested in Lesser Poland) confession (disclosure of one's sins to a priest)
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎^[2], Krakow, page 172a:

     A tako vøcz ge (sc. dary) thy nadzesz presz svøthø spouecz

     [A tako więc je (sc. dary) ty nadziesz przez świętą spowiedź]

3. text of a confiteor
   • 1880-1894 [Fifteenth century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności‎^[3], volume I, page 149:

     Quilibet post me dicat powssednyv spovyecz

     [Quilibet post me dicat powszednią spowiedź]

Related terms

adjective

• spowiedniczy

 

nouns

• spowiednik

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

Descendants

• Polish: spowiedź

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “spowiedź”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish spowiedzieć. By surface analysis, deverbal from spowiedzieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspɔ.vjɛt͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈspɔ.vjɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvjɛt͡ɕ
• Syllabification: spo‧wiedź

Noun

spowiedź f

1. (Roman Catholicism) confession (disclosure of one's sins to a priest)
2. confession (open admittance)

Declension

Declension of spowiedź

	singular	plural
nominative	spowiedź	spowiedzi
genitive	spowiedzi	spowiedzi
dative	spowiedzi	spowiedziom
accusative	spowiedź	spowiedzi
instrumental	spowiedzią	spowiedziami
locative	spowiedzi	spowiedziach
vocative	spowiedzi	spowiedzi

Derived terms

adjective

• spowiedziowy

 

nouns

• jak na spowiedzi
• spowiedź powszechna

 

Related terms

adjectives

• spowiedniczy
• spowiedny

 

nouns

• spowiadacz
• spowiadalnica
• spowiedka
• spowiednia
• spowiednica
• spowiedniczka
• spowiednik

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

Further reading

• spowiedź in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spowiedź in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “spowiedź”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “SPOWIEDŹ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2008 December 15
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiedź”, in Słownik języka polskiego‎^[4]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiedź”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[5]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiedź”, in Słownik języka polskiego‎^[6] (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326