subjectief
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from French subjectif, from Latin subiectīvus. Equivalent to subject + -ief.
Pronunciation edit
Adjective edit
subjectief (comparative subjectiever, superlative subjectiefst)
Inflection edit
| Declension of subjectief | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | subjectief | |||
| inflected | subjectieve | |||
| comparative | subjectiever | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | subjectief | subjectiever | het subjectiefst het subjectiefste | |
| indefinite | m./f. sing. | subjectieve | subjectievere | subjectiefste |
| n. sing. | subjectief | subjectiever | subjectiefste | |
| plural | subjectieve | subjectievere | subjectiefste | |
| definite | subjectieve | subjectievere | subjectiefste | |
| partitive | subjectiefs | subjectievers | — | |