syn

See also: syn., syn-, -syn, sýn, and ␖

English

Etymology 1

From Greek συν- (syn-, “with, together”), having the same function as co- (“synthesis, synoptic”).

Adjective

syn (not comparable)

1. (chemistry) That has a torsion angle between 0° and 90°.

Coordinate terms

• (chemistry): anti

Etymology 2

Clipping of synonym.

Alternative forms

• syn.

Noun

syn (plural syns)

1. Abbreviation of synonym.

Etymology 3

Clipping of synthetic.

Alternative forms

• synth

Adjective

syn (comparative more syn, superlative most syn)

1. Abbreviation of synthetic.

Anagrams

• NYS, sny

Afrikaans

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Pronoun

syn

1. Obsolete form of sy (“his”).

Particle

syn

1. Obsolete form of se.
2. Obsolete form of s'n.

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech syn, from Proto-Slavic *synъ, from Proto-Balto-Slavic *sū́ˀnus, from Proto-Indo-European *suHnús.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsɪn]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: syn
• Rhymes: -ɪn

Noun

syn m anim

1. son

   Coordinate term: dcera

Declension

Declension of syn (hard masculine animate)

	singular	plural
nominative	syn	synové
genitive	syna	synů
dative	synovi, synu	synům
accusative	syna	syny
vocative	synu	synové
locative	synovi, synu	synech
instrumental	synem	syny

Derived terms

• synáček
• synek
• synovec
• synovský
• zkurvysyn
• zlosyn

 

Further reading

• syn in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• syn in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
• syn in Internetová jazyková příručka

Anagrams

• sny

Danish

Etymology

From Old Norse sýn, cognate to se.

Noun

syn

1. vision, faculty of sight

   Hun har nedsat syn på det højre øje.

   She has reduced vision in the right eye.

2. a way of perceiving something

   De havde et ganske andet syn på sandsynlighedsfeltsbegrebet.

   They had quite another view of the concept of the probability field.

   Sikke dog et forskruet og forældet menneskesyn!

   What a twisted and antiquated view of humans!

Declension

Declension of syn

neuter gender	Singular		Plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	syn	synet	syn	synene
genitive	syns	synets	syns	synenes

Derived terms

• tunnelsyn

Noun

syn

1. vision (mystical event)

   Shamanen påstår at have fået et syn.

   The shaman claims to have received a vision.

Declension

Declension of syn

neuter gender	Singular		Plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	syn	synet	syner	synerne
genitive	syns	synets	syners	synernes

Kashubian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *synъ.

Noun

syn m pers (diminutive synk or synulk, related adjective sënowsczi)

1. son (male offspring)

   Coordinate term: córka

2. son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)

Declension

Declension of syn

	singular	plural
nominative	syn	sënowie
genitive	sëna	sënów
dative	sënowi	sënóm
accusative	sëna	sënów
instrumental	sëna	sënama
locative	sënie	sënach
vocative	sënie/syn	sënowie

Related terms

nouns

• synôszk
• sënostwò
• sënowô
• sënëcha
• sënëszka

 

Further reading

• Stefan Ramułt (1893) “sin”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego‎^[2] (in Kashubian), page 193
• Jan Trepczyk (1994) “syn”, in Słownik polsko-kaszubski (in Kashubian), volumes 1–2
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “syn”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[3]
• “syn”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022

Lower Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *synъ, from Proto-Balto-Slavic *sū́ˀnus, from Proto-Indo-European *suHnús.

Pronunciation

• IPA^(key): /sɨn/

Noun

syn m pers (diminutive synk)

1. son (male offspring)

Declension

Declension of syn

	Singular	Dual	Plural
Nominative	syn	syna	syny
Genitive	syna	synowu	synow
Dative	synoju	synoma	synam
Accusative	syna	synowu	syny, synow
Instrumental	synom	synoma	synami
Locative	synje	synoma	synach

Coordinate terms

• źowka (“daughter”)
• nan (“father”)
• maś (“mother”)

Derived terms

• synašk

References

• Muka, Arnošt (1921, 1928) “syn”, in Słownik dolnoserbskeje rěcy a jeje narěcow (in German), St. Petersburg, Prague: ОРЯС РАН, ČAVU; Reprinted Bautzen: Domowina-Verlag, 2008
• Starosta, Manfred (1999) “syn”, in Dolnoserbsko-nimski słownik / Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch (in German), Bautzen: Domowina-Verlag

Middle English

Etymology 1

Noun

syn

1. Alternative form of synne

Etymology 2

Noun

syn

1. Alternative form of synnen

Norwegian Bokmål

Etymology

From Old Norse sýn.

Noun

syn n (definite singular synet, indefinite plural syn or syner, definite plural syna or synene, genitive syne)

1. sight, eyesight, vision (ability to see)
2. a sight

   et vakkert syn ― a beautiful sight

   komme til syne [old genitive form] ― come into sight

3. a vision or hallucination
4. a premonition
5. a view (opinion)

Derived terms

• ettersyn
• fjernsyn
• innsyn
• livssyn
• nattsyn
• nærsynt
• oppsyn
• synlig
• synsfelt
• synsk
• synspunkt
• synstest
• synsvinkel
• tunnelsyn

 

References

• “syn” in The Bokmål Dictionary.

Norwegian Nynorsk

Pronunciation

• IPA^(key): /syːn/

Etymology 1

From Old Norse sýn.

Noun

syn n (definite singular synet, indefinite plural syn, definite plural syna)
syn f (definite singular syna, indefinite plural syner, definite plural synene)

1. sight, eyesight, vision (ability to see)
2. a sight

   eit vakkert syn - a beautiful sight

3. (especially feminine) a vision
4. (feminine plural only) hallucinations
5. a view (opinion)

Derived terms

• ettersyn
• innsyn
• livssyn
• nattsyn
• nærsynt
• oppsyn
• sjølvsyn
• synkverva
• synsfelt
• synsk
• synspunkt
• synstest
• synsvinkel
• tunnelsyn
• utsyn

 

Etymology 2

Verb

syn

1. imperative of syna

References

• “syn” in The Nynorsk Dictionary.

Old Czech

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *sy̑nъ.

Pronunciation

• IPA^(key): (13^th CE) /ˈsɨn/
• IPA^(key): (15^th CE) /ˈsin/

Noun

syn m pers

1. son (male offspring)
2. son (male member of a group, especially a family community)
3. (Christianity) Son

Declension

Declension of syn (u-stem)

	singular	dual	plural
nominative	syn	syny	synové, syni
genitive	syna	synú	synóv
dative	synovi, synu	synoma	synóm
accusative	syna	syny	syny
vocative	synu	syny	synové, syni
locative	synu	synú	syniech
instrumental	synem	synoma	syny

This table shows the most common forms around the 13th century.
See also Appendix:Old Czech nouns and Appendix:Old Czech pronunciation.

Descendants

• Czech: syn

References

• Jan Gebauer (1903–1916) “syn”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění

Old English

Verb

sȳn

1. Alternative form of sīen

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *sy̑nъ. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /sɨn/
• IPA^(key): (15^th CE) /sɨn/

Noun

syn m pers (diminutive synek)

1. (attested in Greater Poland) son (male offspring)
   • 1967 [1408], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 364, Kościan:

     Jaco Jacub stawal trzi czloweki paney Ketliczskey y gey sinu

     [Jako Jakub stawiał trzy człowieki paniej Kietliczskiej i jej synu]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[4], page 765:

     Kupylem rolya od Ananytel, syna stryka mego (ab... filio patrui mei Jer 32, 9)

     [Kupiłem rolą od Anamehel, syna stryka mego (ab... filio patrui mei Jer 32, 9)]

   • c. 1500, Wokabularz lubiński, inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 52r:

     Filius eyn sune, filiosus filiolus idem szyn

     [Filius eyn sune, filiosus filiolus idem syn]

2. (Christianity, attested in Lesser Poland) Son

   Synonyms: Syn dziewiczy, Syn Boży, jedyny Syn Boga wszechmogącego, Syn Człowieczy, Syn Nawyszszego

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[5], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 1, 8:

     Slawa oczczu y sinowi (filio), y swøtemu duchu

     [Sława Oćcu i Synowi (filio), i Świętemu Duchu]

3. (figuratively) son (someone that one views as a son)
   • 1874-1891 [End of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[6], [7], [8]}, volume I, page XLIII:

     Kto syą rad w nych (sc. kłamnikach i szpilmanach) cocha, bąndzye myąl zoną gymyenyem wbosstwo, a thą zoną nassladuge syn (filius), gymenem nassmyewanye

     [Kto się rad w nich (sc. kłamnikach i szpilmanach) kocha, będzie miał żonę jimieniem ubostwo, a tę żonę naśladuje syn (filius), jimieniem naśmiewanie]

4. (attested in Greater Poland) used in some curses
   • 1960 [1396], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 32, Pyzdry:

     Czso Spitek vczinil *Sencowy, to vczinil za yego poczathkem, isz mv layal kurwe maczerze sini

     [Cso Spytek uczynił Bieńkowi, to uczynił za jego początkiem, iż mu łajał kurwie macierze syny]

5. (biblical, attested in Lesser Poland) son (male member of a community)
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[9], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 102, 17:

     Prawda yego nad syny synowymy (in filios filiorum)

     [Prawda jego nad syny synowymi (in filios filiorum)]

6. (attested in Lesser Poland) son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[10], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 33, 11:

     Przydzicze, sinowe (filii), sluchaycze mne

     [Przydzicie, synowie (filii), słuchajcie mnie]

   • Middle of the 15th century, Kanon mszy św., Canon missae., volume V, Kraków, page 260:

     Opyekacz, zachowacz [raczy]... yednako, pospolicze sluga, szynem s twym, papyeszem (cum famulo tuo papa)

     [Opiekać, zachować [raczy]... jednako z slugą twym [papie]żem (cum famulo tuo papa), pospolicie z synem]

   • 1892 [1484], Hieronim Łopaciński, editor, Reguła trzeciego zakonu św. Franciszka i drobniejsze zabytki języka polskiego z końca w. XV i początku XVI‎^[11], Krakow, page 704:

     Nikolay, papyez..., mylym synom... zakonu pokuthuyączego... apostolschkye przezegnanye

     [Nikołaj, papież..., miłym synom... zakonu pokutującego... apostolskie przeżegnanie]

Derived terms

adjectives

• synowski
• synów

 

nouns

• jedyny Syn Boga wszechmogącego
• marnotrawny syn
• sirotny syn
• syn betlejemski
• Syn Boży
• syn czystego łoża
• Syn Człowieczy
• Syn dziewiczy
• Syn Nawyszszego
• syn powłoczniej niewiasty
• syn żydowski
• synowa
• wybrany syn

 

Related terms

adjectives

• synowców

 

nouns

• synaczek
• synowbrat
• synowica
• synowiec
• synowię

 

Descendants

• Polish: syn
• Silesian: syn

References

• Boryś, Wiesław (2005) “syn”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017) “syn”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “syn”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “syn”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Old Slovak

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *sy̑nъ.

Noun

syn m anim

1. son (male offspring)
2. son (male member of some community)
3. son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)

Descendants

• Slovak: syn

References

• Majtán, Milan et al., editors (1991–2008), “syn”, in Historický slovník slovenského jazyka [Historical Dictionary of the Slovak Language] (in Slovak), volumes 1–7 (A – Ž), Bratislava: VEDA, →OCLC

Old Swedish

Etymology

From Old Norse sjón, from Proto-Germanic *siuniz.

Pronunciation

• IPA^(key): /syːn/

Noun

sȳn f

1. sight, ability to see
2. appearance

Declension

Declension of sȳn (i-stem)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	sȳn	sȳnin	sȳni(r), -e(r)	sȳnina(r), sȳnena(r)
accusative	sȳn	sȳnina, -ena	sȳni(r), -e(r)	sȳnina(r), sȳnena(r)
dative	sȳn	sȳninni, -inne	sȳnum, -om	sȳnumin, -omen
genitive	sȳna(r)	sȳninna(r)	sȳna	sȳnanna

Descendants

• Swedish: syn

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish syn.

Pronunciation

• IPA^(key): /sɨn/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈsɨn/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨn
• Syllabification: syn

Noun

syn m pers (diminutive synek, related adjective synowski)

1. son (male offspring)

   Coordinate term: córka

2. son (familiar address to a male person from an older or otherwise more authoritative person)
3. (literary) son (member of a community)

Declension

Declension of syn

	singular	plural
nominative	syn	synowie/syny (deprecative)
genitive	syna	synów
dative	synowi	synom
accusative	syna	synów
instrumental	synem	synami
locative	synu	synach
vocative	synu	synowie

Derived terms

interjections

• w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego

 

nouns

• psi syn
• psynek
• Syn Boży
• syn chrzestny
• syn ciemności
• syn pułku
• synal
• synalek
• syncio
• syneczek
• synek
• synulek
• synuś

 

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), syn is one of the most used words in Polish, appearing 5 times in scientific texts, 9 times in news, 4 times in essays, 41 times in fiction, and 36 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 95 times, making it the 668th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• syn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• syn in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “syn”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “SYN”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 13.05.2021
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “syn”, in Słownik języka polskiego‎^[12]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “syn”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[13]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “syn”, in Słownik języka polskiego‎^[14] (in Polish), volume 6, Warsaw, page 539

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish syn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɪn/
• Rhymes: -sɪn
• Syllabification: syn

Noun

syn m pers (diminutive synek, related adjective synowy)

1. son (male offspring)

   Coordinate term: cera

Declension

Declension of syn

	singular	plural
nominative	syn	synowie
genitive	syna	synōw
dative	synowi	synōm
accusative	syna	synōw
instrumental	synym	synami/synōma
locative	synu	synach
vocative	synu	synowie

Related terms

nouns

• syneczek

 

Further reading

• syn in silling.org

Slovak

Etymology

Inherited from Old Slovak syn, from Proto-Slavic *synъ.

Pronunciation

• IPA^(key): [sin]
• Rhymes: -in

Noun

syn m anim (genitive singular syna, nominative plural synovia, genitive plural synov, declension pattern of chlap)

1. son (male offspring)

Declension

Declension of syn

	singular	plural
nominative	syn	synovia
genitive	syna	synov
dative	synovi	synom
accusative	syna	synov
vocative	synu	synovia
locative	synovi	synoch
instrumental	synom	synmi

Derived terms

• synovský
• synovsky
• synovstvo
• synček, synáčik

Further reading

• “syn”, in Slovníkový portál Jazykovedného ústavu Ľ. Štúra SAV [Dictionary portal of the Ľ. Štúr Institute of Linguistics, Slovak Academy of Science] (in Slovak), https://slovnik.juls.savba.sk, 2024

Slovincian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *synъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɪn/
• Syllabification: syn

Noun

syn m pers

1. son (male offspring)

Further reading

• Lorentz, Friedrich (1912) “sḯn”, in Slovinzisches Wörterbuch‎^[15] (in German), volume 2, Saint Petersburg: ОРЯС ИАН, page 1023

Swedish

Etymology

From Old Swedish sȳn, from Old Norse sýn, sjón, from Proto-Germanic *siuniz.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

syn c

1. sight (ability to see), vision
2. a sight, a view
3. a vision, a revelation (of the future)

Declension

Declension of syn
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	syn	synen	syner	synerna
Genitive	syns	synens	syners	synernas

Related terms

Related terms

• genomsynlig
• syna
• synbarligen
• synlig

Anagrams

• nys

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *synъ, from Proto-Balto-Slavic *sū́ˀnus, from Proto-Indo-European *suHnús.

Noun

syn m pers

1. son (male offspring)

Further reading

• “syn” in Soblex

Welsh

Etymology

Back-formation from synnu (“to surprise”).

Pronunciation

• (North Wales) IPA^(key): /sɨːn/
• (South Wales) IPA^(key): /siːn/
• Rhymes: -ɨːn

Adjective

syn (feminine singular syn, plural synion, equative syned, comparative synach, superlative synaf, not mutable)

1. astonished, astounded
2. dazed, stunned
3. aghast, frightened
4. amazing, astonishing

   Synonyms: syndodol, syfrdanol

References

• R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “syn”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies

West Frisian

Etymology

From Old Frisian sīn, from Proto-West Germanic *sīn.

Pronunciation

• IPA^(key): /sin/

Determiner

syn

1. his (third-person singular masculine possessive determiner)
2. its (third-person singular neuter possessive determiner)

See also

West Frisian personal pronouns

Number	Person		Nominative	Objective		Possessive
				Normal	Reflexive	Determiner	Pronoun
Singular	First		ik	my	mysels	myn	mines
	Second	Informal	do/dû1	dy	dysels	dyn	dines
		Formal	jo	jo	josels	jo	jowes
	Third	Masculine	hy	him	himsels	syn	sines
		Feminine	sy/hja1	har	harsels	har	harres
		Neuter	it	it	himsels	syn	sines
Plural	First		wy	ús	ússels	ús	uzes
	Second		jim(me)	jim(me)	jimsels/jinsels	jim(me)	jimmes
	Third		sy/hja1	har(ren)	harsels	har(ren)	harres
1. Now mostly archaic and unused

Further reading

• “syn”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011