English

edit

Pronunciation

edit
  • (US) IPA(key): /ˈvɪɡɚ/
  • Audio (US):(file)

Noun

edit

vigor (countable and uncountable, plural vigors)

  1. (American spelling) Alternative form of vigour

Anagrams

edit

Catalan

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin vigōrem (vigour). First attested in the 13th century.[1]

Pronunciation

edit

Noun

edit

vigor m or f (plural vigors)

  1. vigour/vigor
  2. validity
edit

References

edit
  1. ^ vigor”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024

Further reading

edit

Latin

edit

Etymology

edit

From vigeō (thrive, flourish) +‎ -or.

Pronunciation

edit

Noun

edit

vigor m (genitive vigōris); third declension

  1. vigor, liveliness, activity
  2. power, strength

Declension

edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative vigor vigōrēs
Genitive vigōris vigōrum
Dative vigōrī vigōribus
Accusative vigōrem vigōrēs
Ablative vigōre vigōribus
Vocative vigor vigōrēs

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit
  • Catalan: vigor
  • English: vigor / vigour
  • French: vigueur
  • Galician: vigor
  • Italian: vigore
  • Piedmontese: vigur
  • Portuguese: vigor
  • Romanian: vigoare
  • Spanish: vigor

References

edit

Old French

edit

Noun

edit

vigor oblique singularm (oblique plural vigors, nominative singular vigors, nominative plural vigor)

  1. Alternative form of vigur

Piedmontese

edit

Alternative forms

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

vigor m (plural vigor)

  1. vigour

Portuguese

edit

Etymology

edit

From Latin vigōrem (vigour).

Pronunciation

edit
 
 

  • Hyphenation: vi‧gor

Noun

edit

vigor m (plural vigores)

  1. vigour; energy (active strength or force of body or mind)
  2. activity

Derived terms

edit

Spanish

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin vigōrem (vigour).

Pronunciation

edit

Noun

edit

vigor m (plural vigores)

  1. vigor

Derived terms

edit
edit

Further reading

edit