See also: wymówką

Old Polish edit

Etymology edit

From wymowa +‎ -ka. First attested in the middle of the 15th century.

Pronunciation edit

  • IPA(key): (10th–15th CE) /vɨmɔːfka/
  • IPA(key): (15th CE) /vɨmofka/

Noun edit

wymówka f

  1. diminutive of wymowa (excuse)
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 635:
      A vschakoz ostaly v svey zglobye, przeztosch nyyedney vymovky myecz nye bądą
      [A wszakoż ostali w swej zgłobie, przetoż nijednej wymowki mieć nie będą]

Related terms edit

adjectives
adverb
nouns
verbs

Descendants edit

  • Polish: wymówka

References edit

Polish edit

Etymology edit

Inherited from Old Polish wymówka. By surface analysis, wymowa +‎ -ka.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /vɨˈmuf.ka/
  • (file)
  • Rhymes: -ufka
  • Syllabification: wy‧mów‧ka

Noun edit

wymówka f (diminutive wymóweczka)

  1. (informal) excuse, pretext (an invented reason for not doing something)
    Synonyms: wykręt, pretekst

Declension edit

Derived terms edit

proverb

Related terms edit

adjectives
adverb
nouns
verbs

References edit

Further reading edit

  • wymówka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wymówka in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wymowka”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • WYMÓWKA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 08.07.2009
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wymówka”, in Słownik języka polskiego[2]
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “wymówka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[3]
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymówka”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 941