zijgen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɛi̯.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zij‧gen
• Rhymes: -ɛi̯ɣən

Etymology 1

From Middle Dutch sigen (“to drop down, to slump”), from Old Dutch *sīgan, from Proto-West Germanic *sīgan, from Proto-Germanic *sīganą.

Verb

zijgen

1. (intransitive) to slump, to fall down, to drop

Inflection

Conjugation of zijgen (strong class 1)
infinitive	zijgen
past singular	zeeg
past participle	gezegen
infinitive	zijgen
gerund	zijgen n
	present tense	past tense
1st person singular	zijg	zeeg
2nd person sing. (jij)	zijgt	zeeg
2nd person sing. (u)	zijgt	zeeg
2nd person sing. (gij)	zijgt	zeegt
3rd person singular	zijgt	zeeg
plural	zijgen	zegen
subjunctive sing.1	zijge	zege
subjunctive plur.1	zijgen	zegen
imperative sing.	zijg
imperative plur.1	zijgt
participles	zijgend	gezegen
1) Archaic.

Derived terms

• neerzijgen

Etymology 2

From Middle Dutch siën (“to filter, to seep”), from Old Dutch *sīan, from Proto-West Germanic *sīhwan, from Proto-Germanic *sīhwaną.

Verb

zijgen

1. (transitive) to filter

Inflection

Conjugation of zijgen (strong class 1)
infinitive	zijgen
past singular	zeeg
past participle	gezegen
infinitive	zijgen
gerund	zijgen n
	present tense	past tense
1st person singular	zijg	zeeg
2nd person sing. (jij)	zijgt	zeeg
2nd person sing. (u)	zijgt	zeeg
2nd person sing. (gij)	zijgt	zeegt
3rd person singular	zijgt	zeeg
plural	zijgen	zegen
subjunctive sing.1	zijge	zege
subjunctive plur.1	zijgen	zegen
imperative sing.	zijg
imperative plur.1	zijgt
participles	zijgend	gezegen
1) Archaic.

Related terms

• zijen