átti

See also: atti, ätti, åtti, and Ätti

Faroese

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɔtːɪ]

Verb

átti

1. singular past of eiga

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈauhtɪ/
• Rhymes: -auhtɪ

Etymology 1

From Old Norse átti, from Proto-Germanic *ahtudô; now replaced with áttundi, a form influenced by sjöundi and níundi.

Adjective

átti

1. (obsolete) eighth

Inflection

    weak declension

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	átti	átta	átta
accusative	átta	áttu	átta
dative	átta	áttu	átta
genitive	átta	áttu	átta
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	áttu	áttu	áttu
accusative	áttu	áttu	áttu
dative	áttu	áttu	áttu
genitive	áttu	áttu	áttu

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

átti

1. inflection of eiga:
   1. first-person singular past indicative
   2. third-person singular past indicative

Old Norse

Old Norse numbers ^(edit)

	80
←  7	8	9  → [a], [b]
Cardinal: átta     Ordinal: átti, áttandi

Etymology 1

From Proto-Germanic *ahtudô.

Alternative forms

• áttandi

Adjective

átti

1. (ordinal number) eighth

Declension

    Weak declension of átti

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	átti	átta	átta
accusative	átta	áttu	átta
dative	átta	áttu	átta
genitive	átta	áttu	átta
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	áttu	áttu	áttu
accusative	áttu	áttu	áttu
dative	áttum	áttum	áttum
genitive	áttu	áttu	áttu

Descendants

• Icelandic: átti
• ⇒ Old Norse: áttandi, áttundi
  • Icelandic: áttundi
  • Elfdalian: åttund
  • Faroese: áttandi
  • Norwegian:

    Norwegian Bokmål: åttende

    Norwegian Nynorsk: åttande

  • Old Swedish: āttunde, āttande
    • Swedish: åttonde
  • Danish: ottende

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

átti

1. weak masculine nominative singular of áttr

Verb

átti

1. third-person singular past indicative of eiga