âdet
See also: adet
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish عادت ('adet), from Arabic عَادَة (ʕāda, “custom”).
Pronunciation edit
Noun edit
âdet (definite accusative âdeti, plural âdetler)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | âdet | |
Definite accusative | âdeti | |
Singular | Plural | |
Nominative | âdet | âdetler |
Definite accusative | âdeti | âdetleri |
Dative | âdete | âdetlere |
Locative | âdette | âdetlerde |
Ablative | âdetten | âdetlerden |
Genitive | âdetin | âdetlerin |
See also edit
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “âdet2”, in Nişanyan Sözlük