ætla

Faroese

Etymology

From Old Norse ætla, from Proto-Germanic *ahtalōną (“to strive, think”), from Proto-Indo-European *ok- (“to think, intend, purpose”). Landt 1800 mentions it as typical Faroese in contrast to Danish tænke, slutte.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈatla] (also in Suðuroy)

Verb

ætla (third person singular past indicative ætlaði, supine ætlað)

1. to plan, to intend
2. to think

Conjugation

Conjugation of ætla (group v-30)
infinitive	ætla
supine	ætlað
participle (a6)1	ætlandi	ætlaður
	present	past
first singular	ætli	ætlaði
second singular	ætlar	ætlaði
third singular	ætlar	ætlaði
plural	ætla	ætlaðu
	imperative
singular	ætla!
plural	ætlið!
1Only the past participle being declined.

Related terms

• ætlan (plan, intention)

Icelandic

Etymology

From Old Norse ætla, from Proto-Germanic *ahtalōną (“to strive, think”), from Proto-Indo-European *ok- (“to think, intend, purpose”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaihtla/

  Rhymes: -aihtla

Verb

ætla (weak verb, third-person singular past indicative ætlaði, supine ætlað)

1. to intend, to plan, to mean to, be going to

   Ég ætlaði ekki að særa þig.

   I didn't mean to hurt you.

   Hún ætlaði alltaf að passa upp á hann.

   She was always going to keep an eye on him.

   Hættu þessu, asninn þinn! Ég ætlaði að sitja þarna!

   Stop that, you idiot! I was going to sit there!

2. to intend to go

   Ég ætla heim!

   I'm going home!

3. (of inanimate things, happenings, etc. or impersonal) to be going to, seem to be going to (indicating a likely course of events)

   það ætlar að rigna

   it looks like it’s going to rain

4. to think, to believe, suppose, be of the opinion (that)

   Farið er að skýja, og ætla ég að fljótlega byrji að rigna.

   It is getting cloudy, and I think it will soon start raining.

5. (ditransitive with dative and accusative) to believe or suppose (something) (of someone) impute or attribute (something) (to someone)

   Ætlaðu mér ekki slíka heimsku.

   Don’t think I’m that stupid.

   (literally, “Don’t suppose such stupidity of me.”)

6. (ditransitive with dative and accusative) to intend (something) (for someone)

   Hann ætlaði henni að annað hlutverk.

   He intended another role for her.

   Fjölskylda hans ætlaði honum að leggja stund á lögfræði.

   His family intended for him to study law.

7. (impersonal, used in the present subjunctive with a subclause, also in the subjunctive) to wonder, to suppose

   Hvað ætli forsetinn sé að gera núna?

   I wonder what the president is doing now.

   Átt þú ekki að vera í skólanum? — Ætli það ekki.

   Aren't you supposed to be at school? — I suppose so.

Usage notes

• The verb ætla is an auxiliary verb much used in Icelandic.

  Ég ætla að fara í bíó.

  I am going (I intend to go) to the cinema.

• Also used to ask for something in stores or restaurants.

  Ég ætla að fá eina kók.

  I'll have one Coke. (I intend to have one Coke.)

Inflection

ætla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ætla
supine (sagnbót)		ætlað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ætlandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ætla	við ætlum	present (nútíð)	ég ætli	við ætlum
	þú ætlar	þið ætlið		þú ætlir	þið ætlið
	hann, hún, það ætlar	þeir, þær, þau ætla		hann, hún, það ætli	þeir, þær, þau ætli
past (þátíð)	ég ætlaði	við ætluðum	past (þátíð)	ég ætlaði	við ætluðum
	þú ætlaðir	þið ætluðuð		þú ætlaðir	þið ætluðuð
	hann, hún, það ætlaði	þeir, þær, þau ætluðu		hann, hún, það ætlaði	þeir, þær, þau ætluðu
imperative (boðháttur)	ætla (þú)	ætlið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ætlaðu	ætliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ætlast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ætlast
supine (sagnbót)		ætlast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ætlandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ætlast	við ætlumst	present (nútíð)	ég ætlist	við ætlumst
	þú ætlast	þið ætlist		þú ætlist	þið ætlist
	hann, hún, það ætlast	þeir, þær, þau ætlast		hann, hún, það ætlist	þeir, þær, þau ætlist
past (þátíð)	ég ætlaðist	við ætluðumst	past (þátíð)	ég ætlaðist	við ætluðumst
	þú ætlaðist	þið ætluðust		þú ætlaðist	þið ætluðust
	hann, hún, það ætlaðist	þeir, þær, þau ætluðust		hann, hún, það ætlaðist	þeir, þær, þau ætluðust
imperative (boðháttur)	ætlast (þú)	ætlist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ætlastu	ætlisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ætlaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ætlaður	ætluð	ætlað		ætlaðir	ætlaðar	ætluð
accusative (þolfall)	ætlaðan	ætlaða	ætlað		ætlaða	ætlaðar	ætluð
dative (þágufall)	ætluðum	ætlaðri	ætluðu		ætluðum	ætluðum	ætluðum
genitive (eignarfall)	ætlaðs	ætlaðrar	ætlaðs		ætlaðra	ætlaðra	ætlaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ætlaði	ætlaða	ætlaða		ætluðu	ætluðu	ætluðu
accusative (þolfall)	ætlaða	ætluðu	ætlaða		ætluðu	ætluðu	ætluðu
dative (þágufall)	ætlaða	ætluðu	ætlaða		ætluðu	ætluðu	ætluðu
genitive (eignarfall)	ætlaða	ætluðu	ætlaða		ætluðu	ætluðu	ætluðu

Synonyms

• (intend): hafa í hyggju
• (think, believe): telja, álíta

Derived terms

Derived terms

• til þess er ætlast
• ætla sér
• ætlast
• ætlast fyrir
• ætlast til

See also

• ætlast