świecznik

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish świecznik, from Proto-Slavic *svěťьnikъ. By surface analysis, świeca +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕfjɛt͡ʂ.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ʂɲik
• Syllabification: świecz‧nik

Noun

świecznik m inan

1. candlestick, candle holder

   Synonym: lichtarz

Declension

Declension of świecznik

	singular	plural
nominative	świecznik	świeczniki
genitive	świecznika	świeczników
dative	świecznikowi	świecznikom
accusative	świecznik	świeczniki
instrumental	świecznikiem	świecznikami
locative	świeczniku	świecznikach
vocative	świeczniku	świeczniki

Further reading

• świecznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świecznik in Polish dictionaries at PWN