αγένεια

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀγένεια (agéneia).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈʝe.ni.a/
• Hyphenation: α‧γέ‧νει‧α

Noun

αγένεια • (agéneia) f (plural αγένειες)

1. discourtesy, rudeness, impoliteness

Declension

declension of αγένεια

case     \     number	singular	plural
nominative	αγένεια •	αγένειες •
genitive	αγένειας •	—
accusative	αγένεια •	αγένειες •
vocative	αγένεια •	αγένειες •

Antonyms

• ευγένεια f (evgéneia, “politeness”)

Related terms

• αγενής (agenís, “rude, discourteous, ill-mannered”)
• αγενώς (agenós, “rudely, discourteously”)

See also

• αγένειος (agéneios, “beardless”)