αγιοποιημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of αγιοποιούμαι (agiopoioúmai), passive voice of αγιοποιώ (“sanctify”).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ʝi.o.pi.i.ˈme.nos/
• Hyphenation: α‧γι‧ο‧ποι‧η‧μέ‧νος

Participle

αγιοποιημένος • (agiopoiiménos) m (feminine αγιοποιημένη, neuter αγιοποιημένο)

1. (religion) canonised (UK), canonized (US)

Declension

Declension of αγιοποιημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αγιοποιημένος •	αγιοποιημένη •	αγιοποιημένο •	αγιοποιημένοι •	αγιοποιημένες •	αγιοποιημένα •
genitive	αγιοποιημένου •	αγιοποιημένης •	αγιοποιημένου •	αγιοποιημένων •	αγιοποιημένων •	αγιοποιημένων •
accusative	αγιοποιημένο •	αγιοποιημένη •	αγιοποιημένο •	αγιοποιημένους •	αγιοποιημένες •	αγιοποιημένα •
vocative	αγιοποιημένε •	αγιοποιημένη •	αγιοποιημένο •	αγιοποιημένοι •	αγιοποιημένες •	αγιοποιημένα •

Related terms

• see: άγιος m (ágios, “saint”)

See also

Polytonic spelling: ἁγιοποιημένος