αδιάλυτος
Greek edit
Adjective edit
αδιάλυτος • (adiálytos) m (feminine αδιάλυτη, neuter αδιάλυτο)
- insoluble, undissolvable, not dissolvable (will not dissolve in a solvent)
- indissoluble, undissolvable (of marriage)
- not broken up
- (figuratively) inscrutable
Declension edit
Declension of αδιάλυτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδιάλυτος • | αδιάλυτη • | αδιάλυτο • | αδιάλυτοι • | αδιάλυτες • | αδιάλυτα • |
| genitive | αδιάλυτου • | αδιάλυτης • | αδιάλυτου • | αδιάλυτων • | αδιάλυτων • | αδιάλυτων • |
| accusative | αδιάλυτο • | αδιάλυτη • | αδιάλυτο • | αδιάλυτους • | αδιάλυτες • | αδιάλυτα • |
| vocative | αδιάλυτε • | αδιάλυτη • | αδιάλυτο • | αδιάλυτοι • | αδιάλυτες • | αδιάλυτα • |
See also edit
- αδιαίρετος (adiaíretos, “indivisible”)
- αδιάσπαστος (adiáspastos, “indissoluble”)